İki erkek kardeş, babalarından kalma çiftlikte çalışırlardı. Kardeşlerden biri evliydi ve çok çocuğu vardı. Diğeri ise bekardı. Her günün sonunda iki erkek kardeş ürünlerini ve karlarını eşit olarak bölüşürlerdi. Günün birinde bekar kardeş kendi kendine:
“Ürünümüzü ve karımızı eşit olarak bölüşmemiz hiç de hakça değil” dedi, “Ben yalnızım ve pek fazla gereksinimim yok.”
Böylelikle, her gece evinden çıkıp, bir çuval tahılı gizlice erkek kardeşinin evindeki tahıl deposuna götürmeye başladı. Bu arada evli olan kardeş, kendi kendine:
“Ürünümüzü ve karımızı eşit olarak bölüşmemiz hiç de hakça değil, üstelik ben evliyim, bir eşim ve çocuklarım var ve yaşlandığım zaman onlar bana bakabilirler. Oysa kardeşimin kimsesi yok, yaşlandığı zaman hiç kimsesi yok bakacak” diyordu.
Böylece evli olan kardeş her gece evinden çıkıp, bir çuval tahılı gizlice erkek kardeşinin tahıl deposuna götürmeye başladı. İki erkek de yıllarca ne olup bittiğini bir türlü anlayamadılar, çünkü her ikisinin de deposundaki tahılın miktarı değişmiyordu.
Sonra, bir gece iki kardeş gizlice birbirlerinin deposuna tahıl taşırken çarpışıverdiler. O anda olan biteni anladılar. Çuvallarını yere bırakıp birbirlerini kucakladılar.(alıntı
8 yorum:
Güzel bir alıntı. Paylaştığınız için teşekkürler.
İnsan böyle olmalı bence de. Hep kendini düşünmek kimseye bir fayda sağlamıyor. Kardeşlerini düşünmek lazım.
Kamil kardeşim okuduğunuz için ben teşekkur ederim.Hayırlı günler.
Yusuf kardeşim bu senin için yazdığım 3.yorum yazıyorum siliniyor.Neden böyle oldu anlamadım gitti.yazma konsantrasyonum gitti.Kusura bakmayın.Hayırlı günler.
Hakkınızı helal edin lütfen.
Nerde böyle kardeşler?
3 kuruş için birbirini öldürmekten çekinmiyor artık insanlar. Allah c.c. hidayet versin.
Amin.Allah razı olsun kardeşim.
Sevdiğim, güzel bir kıssa. Tekrar okumak ve güzel şeyler hissetmek güzeldi. Teşekkürler..
Akçahan kardeşim hoş gelmişsin.Ben teşekkür ederim.Hayırlı günler
Yorum Gönder