.

25 Ağustos 2011 Perşembe

Ramazana hürmet eden mecusi


Bir Ramazan günü idi. Müslüman mahallesinde oturmakta olan bir mecûsî, (Ateşe tapan) nin çocuğu daha müslümanların ne yaptığını idrak edecek çağa gelmediği için, oruçlu müslümanların arasında ekmek yiyordu. Hemen babası, çocuğun bu halini farketti: «Oğlum Müslümanların arasında yemek yenir mi? Onlar bu günlerde oruç tutarlar, onlarca bu günler muhterem günlerdir.» diyerek azarladı ve çocuğu eve gönderdi.
Her fâninin başına gelen ölüm, bir gün onu da alıp götürdü. Ölümünden sonra o şehrin dinde ileri gelen zevatından birçoğu, mecûsîyi rüyalarında Cennet-i âlâda gördüler. Halbuki, hayatında ateşe Allah diye ibadet eden bir kimsenin, Cennete girmesi adl-i ilâhîye mugayirdi.
Mecûsîye: «Nasıl oldu da bu nimete eriştin! Biz seni imansız bilirdik. Hatta öldüğün zaman, cenaze namazını bile kılmadık.» dediklerinde O, şu cevabı verdi:
— Evet! Doğru söylüyorsunuz. Ben bir mecûsî îdim. Fakat bir gün küçük oğlum, müslüman mahallesinde, onlar oruçlu olduğu halde yemek yiyordu. Ben çocuğun onların gözleri önünde ekmek yemesine müsaade etmedim. Müslümanların hürmet ettiği bir şeye, ben de hürmet ettiğim için;
Cenab-ı Allah, benim ruhumu müslüman olarak aldı. Ölüm anında Azrail (a.s.) geldiği zaman, Allah (c.c.) ona emretti. Evvelâ bana: «Eşhedü enlâ ilahe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühû ve resulühü» dedirtti, ondan sonra canımı aldı. O sebepten ben, işte bu gördüğünüz nimete kavuştum, dedi.

11 yorum:

Adsız dedi ki...

Müslümanım diyen insanlar kafelerin pastanelerin önünde oturmuş yiyip içiyorlar. Allah c.c. hidayet versin.

Müslüman olduğunu nerden bildin diyecek olursanız kadının başı örtülü. Bir insanın imanı yoksa neden başını örtsün?
Hasta olabilirsin, mazeretin olabilir ama bari gizlice ye.

Adsız dedi ki...

Güzel hikaye de bunlar efsaneden başka bir şey değil. Elbette herkes yaptığı iyiliğin karşılığını görecek ama böyle bir iyilik için ateşe tapan birinin cennete girmesi mümkün değildir. Şirk asla affedilmeyecek bir günahtır. Bırakın hürmeti, insan tüm ömrünü ibadette geçirse ve fakat Allah'a bir şeyi ortak koşsa yine ebedi cehennemliktir.

gül dedi ki...

Yolcu kardeşim doğru söylüyorsun insanın mazereti olabilir,fakat bu durumlarda saygılı olunması lazım.Hanı bir söz varya paranın ve imanın kimde olduğu belli olmaz diye,Her başını örteninde imanlı olduğunu düşünmüyorum.Allah'a emanet olasın güzel kardeşim

gül dedi ki...

Yusuf kardeşim sizde doğru söylüyorsunuz,fakat,hayat mucizelerle dolu Allah'ın kimi nezaman nerde affedeceyi bellimi olur.Hanı mevlanamız dermiş ya ne olursan ol yine gel.Allah'a emanet olun

Adsız dedi ki...

O insanın affı ancak dünyada hidayet bulması olur. Can boğaza gelince edilen şehadetin bir anlamı da yoktur. Bir de zaten ölüm meleği kimseye şehadet söyletmez. :)

Mevlana kim olursan ol cennete gel demiyor. Gel seni dergahıma kabul edeyim doğru yolu göstereyim diyor öyle değil mi?

Adsız dedi ki...

Ben de bir takım güzel alışkanlıkları insanlara alıştırmak için anlatıla gelen iyi niyetli bir hikaye olduğunu düşünüyorum. Ancak mesajı almayı hikayenin gerçekliğine inanmaya tercih ederim. Elbette ki Allah kulu hakkında bizim bilmediklerimizi bilecektir, son nefeste bile olsa kulunun yanında olacaktır.

NoEngel dedi ki...

Çok anlamlı bir hikaye. Allah razı olsun. Hayırlı kandiller.

gül dedi ki...

Yusuff kardeşim İnsanların cennete veya cehenneme dillerinin söylediklerinden götürüldüklerini öğretirdi Hz Ebu'd Derada (R.A)

güzel ahlak gibi servet yoktur.
hayırlı kandiller.

gül dedi ki...

Kamil kardeşim yazınıza gönülden katılıyorum bende aynı şeyleri düşüncesindeyim.Allah razı olsun.
kadir geceniz mubarek olsun

gül dedi ki...

NoEngel kardeşim Allah sizlerdende razı olsun.Kadir geceniz mubarek olsun.Allah'a emanet olun.

gül dedi ki...

Yusuf kardeşime yazdığım yorumdaki,Hz Ebu'derda(R.A)olacak.Hayırlı günler.